มีชายหญิงคู่หนึ่งรักกันมาก คบกันมา 3 ปี ทั้ง 2 ตกลงจะแต่งงานกัน เมื่อกำหนดวันกันเรียบร้อย ฝ่ายชายเองก็รอคอยวันที่จะแต่งงาน ต่อมาไม่นานฝ่ายชายรู้ข่าวว่า คู่รักของตนแต่งงานกับคนอื่นอย่างกะทันหัน โดยฝ่ายหญิงเองก็เต็มใจ ไม่ได้ถูกบังคับแต่อย่างใด เมื่อได้ทราบข่าว เขาทั้ง งงและเสียใจมาก ร้องไห้ไม่กินไม่นอน ไม่นานก็ป่วยหนักเพราะตรอมใจ   เวลาผ่านไป ฝ่ายชาย ป่วยหนัก ขึ้นเรื่อยๆ ไปหาหมอเท่าไหร่ก็ไม่ดีขึ้น ขณะที่นอนซมอยู่ที่บ้านนั้น มีหลวงตาแก่ๆ ผ่านมา เมื่อมาถึงหลวงตาหยุดอยู่ที่หน้าบ้าน แล้วมองเข้าไปในบ้านจึงเคาะประตู   เด็กรับใช้ออกมาเปิดประตูพบว่าเป็นพระ จึงบอกว่า "ไม่ทำบุญนิมนต์ข้างหน้า"   หลวงตายิ้มอย่างมีเมตตาแล้วพูดว่า "อาตมาไม่ได้มาบิณฑบาต"   ในบ้านมีคนป่วยใช่มั้ย ...

อีกไม่กี่วันข้างหน้า คนไทยทั้งประเทศกำลังเข้าสู่เทศกาลแห่งความสุขอีกครั้งกับการเฉลิมฉลองวันเฉลิมพระชนมพรรษา 5 ธันวาคม เป็นเวลาแห่งการหลอมรวมดวงใจคนไทยทุกภาคส่วนในการถวายความจงรักภักดีต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เป็นพลังแห่งความรักอันยิ่งใหญ่ที่คนต่างประเทศล้วนกล่าวขวัญถึงไปทั่วโลก โดยในปีนี้รัฐบาลภายใต้การนำของกระทรวงวัฒนธรรมจะจัดงานเฉลิมพระเกียรติ เนื่องในโอกาสมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 83 พรรษา 5 ธันวาคม 2553 ณ ลานพระราชวังดุสิต ภายใต้แนวคิด ‘แผ่นดินของเรา’ ทั้งนี้ กระทรวงวัฒนธรรมจะจัดการแสดงทุกวัน ณ ลานพระบรมรูปทรงม้า ระหว่างวันที่ 1 – 9 ธันวาคม เวลา 17:00 น. 24:00 น. ...

ระยะเวลาเกือบปีที่ผ่านมาชีพจรลงเท้า ผมจึงมีโอกาสได้เดินทางไปทั่วประเทศ ตั้งแต่เหนือใต้ออกตก เพื่อประกาศโครงการทูตความดีแห่งประเทศไทย 2553 ในชื่อภาษาอังกฤษว่า D Ambassador 2010 เพื่อเปิดเวทีความดีให้เยาวชน ปลุกพลังความคิดสร้างสรรค์ให้คนรุ่นใหม่ลุกขึ้นมาเขียนอนาคตประเทศไทยใหม่ ตามสโลแกน Rewrite Thailand’s Future! บ่อยครั้งต้องเดินทางถึง 2 หรือ 3 จังหวัดภายในวันเดียว เปลี่ยนที่นอนไปเรื่อยๆ จนเวลาตื่นขึ้นมาต้องทบทวนว่า ตอนนี้กำลังอยู่ในจังหวัดอะไร แต่ถือว่าเป็นกำไรชีวิตโดยแท้ที่ได้เดินทางท่องเที่ยวและสัมผัสเมืองไทยอย่างใกล้ชิด เพราะการได้เกิดมาเป็นคนไทย มีหน้าที่สำคัญในการคืนกำไรแก่ผืนแผ่นดิน ไม่จำกัดว่าจะมีตำแหน่งการงาน หรืออาชีพใดก็ตาม ล้วนมีหน้าที่เดียวกัน จะคืนกำไรมากน้อยก็ตามกำลังและศักยภาพของแต่ละคน ...

วันก่อนผมได้ไปร่วมงานเสวนาแนะนำหนังสือ ‘ดร. อัมเบ็ดการ์ รัตนบุรุษแห่งชมพูทวีป’ เรียบเรียงโดยพระอาจารย์อารยะวังโส พระวิปัสสนาจารย์สายพระป่ากรรมฐาน เจ้าอาวาสวัดป่าหริภุญไชย จังหวัดลำพูน แม้ว่าชื่อของ ‘ดร. อัมเบ็ดการ์’ จะไม่เป็นที่คุ้นหูของคนไทยนัก แต่บุรุษท่านนี้ได้รับการขนานนามว่าเป็นจัณฑาลผู้ก้าวข้ามชั้นวรรณะขึ้นมาเป็นบิดาแห่งรัฐธรรมนูญอินเดีย ด้วยวิถีการต่อสู้แบบพุทธเพื่อปลดแอกชนชั้นที่ฝังรกรากมากว่าห้าพันปีในชมพูทวีป ประวัติความเป็นมาและวีรกรรมของท่านจึงเป็นสิ่งที่น่าสนใจอย่างยิ่ง น้อยคนนักที่จะได้รับทราบว่า ธงชาติอินเดียนั้นมีกงล้อธรรมจักรสีส้มแห่งพระพุทธศาสนาประทับอยู่ตรงกลางด้วยฝีมือของ ดร. อัมเบ็ดการ์ท่านนี้ แม้ว่าอินเดียจะเป็นประเทศที่นับถือศาสนาฮินดูเป็นหลักก็ตาม ยิ่งไปกว่านั้น สัญลักษณ์แห่งรัฐบาลอินเดียก็เป็นรูปสิงห์สี่หน้าของพระเจ้าอโศกมหาราช พระมหาจักรพรรดิ์ผู้ทำหน้าที่ในการเผยแผ่พระธรรมออกไปจากชมพูทวีปในทุกทิศทาง ก็ด้วยฝีมือของ ดร. อัมเบ็ดการ์ท่านนี้เช่นกัน ดร. อัมเบ็ดการ์เป็นผู้ร่างรัฐธรรมนูญฉบับแรกของประเทศอินเดีย และเป็นฉบับเดียวที่ยังคงใช้สืบเนื่องกันมานับแต่นั้น ต่างกันลิบลับกับรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยที่มีการเขียนใหม่กันไม่รู้กี่ครั้งกี่หน และจะยังคงเขียนกันใหม่ต่อไป! ดร. อัมเบ็ดการ์เกิดในครอบครัวของจัณฑาลหรืออธิศูทร ...

ซึ้ง.. อยากให้อ่าน ดีมาก (เรื่องจริงของ พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ) : มีคนเล่าให้ฟังว่า... สมัยก่อน... คุณพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ...ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต... แกอยู่ในป่า...กับเพื่อน 5 - 6 คน... ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกัน...ล่าสัตว์ป่า...มาทำอาหาร วันหนึ่ง...เป็นเวรของคุณพงษ์เทพ แกก็คว้าปืนยาวสะพายบ่าเดินเข้าป่าไป... อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพ.....คือแกงเนื้อลิง...   พอเดินเข้าป่าไปได้สักพัก เห็นลิงตัวหนึ่ง...นั่งอยู่บนต้นไม้...หันหลังให้.. แกก็รีบยกปืนประทับบ่า...ยิงเปรี้ยง...ไปที่ตัวลิง.. เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดขึ้น... ปกติ...ลิงพอถูกยิง..จะหล่นตุ๊บ...จาก ต้นไม้ทันที... แต่ลิงตัวนี้...นั่งจับกิ่งไม้เฉย...ไม่หล่นลงมา... จะว่ายิงไม่ถูก...ก็ไม่น่าเป็นไปได้... เพราะคุณพงษ์เทพ...แกยิงปืนแม่น...ระยะแค่นี้ เป้าใหญ่ขนาดนี้...ไม่พลาดแน่นอน...   ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น...ลิงตัวที่ถูกยิง... ร้องโหยหวน...เสียงดังมาก..... ฝูงลิงที่แยกย้ายกันออกหากินอยู่บริเวณใกล้ๆ... วิ่งแห่กันเข้ามาหาลิงตัวที่ถูกยิง... แล้วร้องโหยหวน...เหมือนกันหมด...   แกตกใจ...ยืนตกตะลึง...ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น... สักครู่...ลิงตัวที่ถูกยิงโยนวัตถุเล็กๆ...สีดำๆ...ชิ้นหนึ่ง... ให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด...แล้วก็หล่นตุ๊บ...ลงมาจากต้นไม้... คุณพงษ์เทพ...รีบวิ่งไปดู..... ลิงถูกยิงเข้าที่หลัง...ทะลุหน้าอก...เลือดแดงฉาน...เต็มตัว... คุณพงษ์เทพเห็นแล้ว...ต้องเบือนหน้าหนี...ลิงที่ตกลงมา...เป็นลิงแม่ลูกอ่อน... ขณะที่ถูกยิง...เธอกำลังให้นมลูก...ลูกตัวน้อย...กำลังดูดนมอย่างมีความสุข... ทันทีที่ถูกยิง..ถ้าเป็นลิงตัวอื่น...จะหล่นตุ๊บ...ลงจากต้นไม้...   แม่ลิงตัวนี้...ยังหล่นไม่ได้...ยังตายไม่ได้... เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ...คือ... รักษาชีวิตลูกน้อย...ให้พ้นอันตราย... เธอกัดฟัน...โหนกิ่งไม้ไว้.แม้จะเจ็บปว ดแทบขาดใจ... มองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทางด้วยความตกใจ... พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมี! เหลือทั้งหมด... ตะโกนสุดเสียง...ร้องเรียกฝูงลิงเข้ามาใกล้ๆ... แล้วก็ฝากฝัง...ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ   หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว...มองดูลูก...ถูกพาไปจนลับสายตาแล้ว... แน่ใจว่า...ลูกปลอดภัยแล้ว... จึงหลับตา...แล้วหล่นลงมา.....ตาย... คุณพงษ์เทพ...ก้มมองหน้าลิง..แล้วร้องไห้... เพราะที่เบ้าตาลิง...มีหยดน้ำตาใสๆ กำลังไหลริน... คุณพงษ์เทพ...รีบเดินกลับที่พัก...เอาปืนไปเผาทิ้ง... ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลย...ตลอดชีวิต...   และภาพความรักที่ยิ่งใหญ่...ของแม่ลิง...ที่มีต่อลูกน้อย...... เป็นแรงบันดาลใจ...ให้พงษ์เทพ...แต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่ง... ชื่อว่า... ' ลิงทะโมน... ' เพื่อยกย่อง...เชิดชู...คุณค่าของความรัก...ที่แม่...มีต่อลูก   ***************** > แม่นะหรือ... คือผู้สร้าง ทุกสิ่ง อันยิ่งใหญ่ > คือผู้รัก ลูกตน กว่าใครใคร คือผู้คอย ห่วงใย ทุกเวลา > ...

ระยะเวลา 2-3 ปีที่ผ่านมา รายการแข่งขันทางทีวีเห็นจะเน้นไปทางด้านร้องรำทำเพลง นับจากความสำเร็จของเวทีเอเอฟ อคาเดมีแฟนทาเซีย เมื่อหลายปีก่อน ส่งผลให้รายการทีวีแนว Reality Show ผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด จนกระทั่งเด็กสมัยนี้พอหัดเดินได้ พ่อแม่ก็จับเต้น หัดร้องเพลง หวังให้ลูกรวยลัด ดังเร็ว ตามแบบฉบับวัฒนธรรมบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ความสนใจใฝ่รู้ในการศึกษาเล่าเรียน การสร้างความอดทนให้เป็นผู้มีวินัย บ่มเพาะความสำเร็จค่อยๆ จางหายไป ในเมื่อคนในสังคมเห็นเส้นทางลัดสู่ความสำเร็จชั่วพริบตา จะมามัวรอคอยค่อยๆ เดินตามขั้นตอนอย่างแต่ก่อนกันทำไม ผมไม่ได้ปฏิเสธความสามารถและพรสวรรค์ของเด็กบางคนที่เกิดมาเพื่อเป็น SuperStar หรือภาษาฮิพๆ ที่เรียกว่า Sup’Tar คือ ผู้มีแววของการเป็นศิลปินดารานักร้อง ...

อาจารย์เซนผู้หนึ่งมีศิษย์ที่ชอบร้องทุกข์คร่ำครวญอยู่คนหนึ่ง และเนื่องจากทัศนะคติที่คับแคบนี้เอง ทำให้ศิษย์ผู้นี้มักจะมีแต่ความทุกข์กังวล จิตใจไม่เป็นสุข ...วันหนึ่ง อาจารย์เซนสั่งให้ศิษย์คนดังกล่าวไปตลาด ซื้อเกลือมาถุงหนึ่ง เมื่อศิษย์กลับมา จึงสั่งให้นำเกลือมาหยิบมือหนึ่ง โปรยลงไปในแก้วบรรจุน้ำ แล้วให้ศิษย์ดื่มลงไป พลางกล่าวถามว่า “รสชาติของน้ำเป็นอย่างไร?” “เค็มจนขม” ศิษย์ตอบด้วยใบหน้าเหยเก จากนั้น อาจารย์เซนได้พาศิษย์ไปยังริมทะเลสาบ สั่งให้นำเกลือที่เหลือโปรยลงไปในทะเลสาบจนหมดสิ้น แล้วกล่าวว่า “ลองดื่มน้ำจากทะเลสาบดูสิ” ศิษย์จึงก้มตัวลงไปวักน้ำจากทะเลสาบขึ้นมาดื่ม อาจารย์เซนถามอีกว่า “คราวนี้รสชาติเป็นอย่างไรบ้าง?” ศิษย์ตอบว่า “รสชาติหวานสะอาด บริสุทธิ์ยิ่ง” “ยังมีรสเค็มหรือไม่?” อาจารย์ถามต่อ “ไม่มี” ศิษย์ตอบ อาจารย์เซนได้ฟัง จึงผงกศีรษะเล็กน้อย ยิ้มพลางเอ่ยสืบไปว่า “ความทุกข์ในชีวิตคนเราก็เป็นดั่งเกลือ มันจะมีรสเค็มหรือรสจืด ล้วนขึ้นอยู่กับภาชนะที่รองรับ ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าจะเป็นน้ำหนึ่งแก้ว หรือเป็นลำน้ำสายหนึ่ง”