สถานที่แห่งหนึ่งที่ไม่ค่อยมีใครแวะเวียนเข้าไป แต่ไม่รู้เป็นยังไง ผมชอบมาเยี่ยมน้องๆ ในสถานพินิจ เข้าออกหลายครั้งจนคุ้นเคย ... ทำไมผมชอบมาเยี่ยมน้องๆ ในสถานพินิจก็ไม่ทราบเหมือนกัน ตั้งแต่บ้านเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา และบ้านปราณี แต่สิ่งหนึ่งที่ได้รับกลับไปทุกครั้ง คือ ความสุขใจและความผูกพันจากการมาให้กำลังใจกับน้องๆ เยาวชนของเรา ที่อาจหลงผิด ทำความผิด ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ นึกย้อนไปสมัยเราเป็นเด็ก เราก็เคยทำผิดเหมือนกัน! เมื่อวันศุกร์ที่ 11 มิถุนายน 2553 ที่ผ่านมา พอจัดเวลาได้ ผมชวนผู้ใหญ่ใจดี อาทิ พี่หนุ่ย สาธินี โมกขะเวส ...