พระพุทธเจ้าเป็นจอมปราชญ์ฉลาดแหลมคม และเป็นนักสร้างความดีทั้งหลาย ไม่มีใครเกินพระโพธิสัตว์แต่ละพระองค์ๆ กล้าเสียสละ กล้าได้กล้าเสีย กล้าเป็น กล้าตาย ทุกข์ยาก ลําบากเข็ญใจประการใด พระโพธิสัตว์จะไม่ท้อถอยอ่อนแอง่ายๆเลย บึกบึนจนถึงที่สุดไปตลอด จนกระทั่งพระบารมีแก่กล้าแล้วเป็นศาสดา ทรงอรรถธรรมอันเลิศเลอ แล้วนําอรรถธรรมอันเลิศเลอนั้นมาเป็นแนวทางของพวกเราทั้งหลาย เพื่อให้ได้ไต่เต้าไปตามแนวทางแห่งการไต่เต้าไปเพื่อมรรค ผล นิพพาน
ที่สิ้นทุกข์โดยสิ้นเชิงนั้นคืออะไร คือการให้ทาน มีมากมีน้อยให้แบ่งสันปันส่วน แบ่งกิน แบ่งทาน แบ่งใช้สอยไปแล้วก็แบ่งทานๆอันนี้ให้เป็นคู่เคียงกันไป อย่าหึงหวงไว้ใช้แต่ประโยชน์สําหรับร่างกายแต่ถ่ายเดียว ซึ่งอายุไม่ได้นานมากนัก พอถึงกาลเวลาแล้ว คนทุกข์คนจนก็ตายได้ คนมั่งมีก็ตายได้ คนตระหนี่ถี่เหนียวก็ตายได้ คนจิตใจกว้างขวางมีบุญมีกุศลมากก็ตายได้ เป็นแต่เพียงว่าตายแล้วที่พึ่งที่ยึดเกาะนั้นต่างกัน ผู้ไม่มีบุญกุศลเลยเกิดภพใดชาติใดเจอตั้งแต่ความทุกข์ ความทรมาน กลายไปเป็นเปรตเป็นผีอย่างนั้น มนุษย์อยู่ด้วยกันความเสียสละ จอมปราชญ์ทั้งหลายทรงสรรเสริญยิ่งนักก็คือการให้ทาน
บารมีของพระพุทธเจ้าขึ้นต้นก็คือว่า ทานบารมี ต้องมีการให้ทาน เป็นนักเสียสละเป็นพื้นฐานแห่งการก้าวเดินด้วยโพธิญาณ เพื่อตรัสรู้ มีความกว้างขวางทุกอย่าง บรรดาพระโพธิสัตว์จะเป็นนักเสียสละตลอดไป ต้องยอมเสียเปรียบตลอด อยู่กับบริษัทบริวาร บริษัทบริวารทุกข์จนค้นแค้นประการใด หัวหน้าคือโพธิสัตว์นั้นจะเสียสละความสมบูรณ์พูนผล ความสุขของต้นเฉลี่ยไปหาผู้ทุกข์ผู้ร้อนให้มีความสุขขึ้นมาโดยลําดับ ดีไม่ดีบางครั้งเจ้าของอด มีมากต่อมากในนิสัยของโพธิสัตว์ซึ่งเป็นนักเสียสละ ให้เรานํามาเป็นคติ ท่านจึงให้แสดงน้ำใจด้วยการเสียสละต่อกัน หากจะไปเกิดในแดนใดเป็นภพต่ำ นี่คือบุญกุศลติดแนบกับใจ ใจไม่เคยตาย ขอให้ท่านทั้งหลายจําไว้ทุกหัวใจ การไปเกิดที่นั่นที่นี่คือใจออกจากร่างนี้ ที่มันหมดสภาพแล้วเรียกว่าตาย ออกจากสภาพนี้แล้วไปสู่สภาพนั้น ร่างนั้นๆภพนั้นภพนี้ต่อไป ไปด้วยอํานาจแห่งบุญแห่งบาปทั้งนั้น
ที่มา : ชายน้อย
